Warszawa, 13.05.2021 r.

KOMUNIKAT
Z NADZWYCZAJNEGO POSIEDZENIA ZARZĄDU KRAJOWEGO
OGÓLNOPOLSKIEGO ZWIĄZKU ZAWODOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
Z UDZIAŁEM MINISTRA ZDROWIA

W dniu 13 maja 2021 r. odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Zarządu Krajowego OZZPiP, którego głównym tematem było ustalenie harmonogramu dalszych działań związanych z prowadzeniem sporów zbiorowych i akcji protestacyjnych na poziomie lokalnym i krajowym. O godz. 14:00 do posiedzenia Zarządu dołączyli: Minister Zdrowia Adam Niedzielski i Wiceminister Maciej Miłkowski.

Ministrowie wykazali się zaskakującym niezrozumieniem sytuacji zawodowej pielęgniarek i położnych i w swoich wystąpieniach twierdzili, że oczekują od Związku rezygnacji z dotychczas zgłoszonych postulatów i stanowisk związanych z poprawą warunków pracy i płacy pielęgniarek i położnych. Wywołało to oburzenie i dezaprobatę strony związkowej.

Jako największy w Polsce związek zawodowy zrzeszający pielęgniarki i położne mamy świadomość,
że sytuacja kadrowa naszego środowiska jest dramatyczna, co stało się jeszcze bardziej widoczne
w czasie pandemii, gdy nasza grupa zawodowa poniosła największe ofiary. Dlatego nie zrezygnujemy z naszych działań na rzecz ratowania zawodów pielęgniarki i położnej.

W tej sytuacji Zarząd Związku postawił ultimatum Ministrowi Zdrowia na przedstawienie ostatecznych rozwiązań – strony spotkają się w poniedziałek 17 maja 2021 r. o godz. 15:00 w siedzibie Ministerstwa Zdrowia. Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych traktuje to spotkanie jako spotkanie ostatniej szansy.

W związku z powyższym obrady nadzwyczajnego posiedzenia Zarządu Krajowego OZZPiP zostały zawieszone do wtorku 18 maja 2021 r.

Za Zarząd

(-) Krystyna Ptok
Przewodnicząca OZZPiP

WIELKANOC 2021 – Życzenia od Przewodniczącej Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych Krystyny Ptok.

INFORMACJA O STANIE PRAC
NAD ZMIANAMI W PŁACACH PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH – 7 MARCA 2021

Szanowni Państwo,
Koleżanki i Koledzy,
członkowie Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych,
nasi sympatycy

Informuję o ostatnich wydarzeniach dotyczących Zespołu Trójstronnego ds. Ochrony Zdrowia przy MZ i jego prac nad nowelizacją Ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

W lutym 2021 roku  odbyły się 4 spotkania (5, 10, 17 i 26 lutego), w tym dwa w obecności  ministra Adama Niedzielskiego.

Minister oświadczył, że w zakresie wynagrodzeń jest wola porządkowania wynagrodzeń i wzrostu współczynników w ustawie, co pozwoli na wzrost wynagrodzeń. Uważa, że wynagrodzenia nie są przejrzyste i 4 grupom: lekarzy, pielęgniarek, położnych i ratownikom wzrosty wynagrodzeń płacone są odrębnymi strumieniami. Od takiego rozwiązania chcą odejść i wobec tego znoszone będą dodatki.

Na spotkaniu 26 lutego br. Minister Zdrowia  przedstawił swoją PROPOZYCJĘ:

1. Od 1 lipca 2021 r. każdy pracownik medyczny i działalności podstawowej osiągnie gwarantowany ustawą poziom najniższego wynagrodzenia zasadniczego. Odchodzimy od okresu  dojścia do tego poziomu dopiero 31 grudnia 2021 r.
2. Od 1 lipca 2021 r. obowiązywać będzie mechanizm gwarancyjny zakazujący obniżania wynagrodzeń pracownikom, którzy otrzymywali dotychczas pieniądze odrębnymi strumieniami (lekarze, pielęgniarki, położne i ratownicy).
3. Ten mechanizm ma gwarantować dotychczasowe poziomy wynagrodzeń – również te, które przekraczają wynagrodzenia najniższe w grupie.
4. Proponuje podwyższenie współczynników dla wszystkich grup zawodowych, które są skorelowane z dotychczasowymi poziomami wynagrodzeń w grupie lekarzy, pielęgniarek, położnych i ratowników – w ocenie ministerstwa spłaszcza nadmierne dysproporcje pomiędzy współczynnikami.

Zgodnie z wnioskiem ministerstwa strona społeczna (każda z grup zawodowych) przekazała do MZ swoje oczekiwania w zakresie zasadniczych wynagrodzeń.

Reprezentując zrzeszony w Forum Związków Zawodowych OZZPiP WSKAZALIŚMY KONIECZNOŚĆ PODZIAŁU NASZYCH GRUP ZAWODOWYCH NA 6 POZYCJI I W CELU SPŁASZCZENIA RÓŻNIC POMIĘDZY GRUPAMI WSPÓŁCZYNNIKI OD 1,3 DO 1,55, tak samo jak w złożonych sporach zbiorowych. Przekazaliśmy informację, że OCZEKUJEMY:

• wzrostu wynagrodzeń już od 1 lipca 2021 roku, i to BEZ PLANOWANEGO OKRESU DOJŚCIA do 100% średniej krajowej dopiero 31 grudnia 2021 r.,
• zabezpieczenia poziomu wynagrodzeń z OWU (tzw. zembalówka) przed możliwością wypowiedzeń,
• uznania pielęgniarkom i położnym wyższego wykształcenia mającego zastosowanie w ochronie zdrowia (np. mgr zdrowie publiczne, resocjalizacja, pedagogika ze specjalnością pedagogika medyczna – opieka paliatywna…itd.).

Stoimy na stanowisku, że ze względu na ogromne braki kadrowe w naszej grupie zawodowej najniższe wynagrodzenie dla osoby wchodzącej do systemu powinno wynosić 1 średnią krajową (wg komunikatu GUS 5167,47 zł) ZE WZGLĘDU NA DEFICYTY KADR MEDYCZNYCH NIE JEST MOŻLIWE OCZEKIWANIE NA ZMIANĘ POZIOMU WYNAGRODZEŃ DO ROKU 2027 – taką propozycję przedstawiło MZ.

Po przedstawieniu przez MZ tej propozycji tylko z poziomu Forum Związków Zawodowych nie było zgody na taką propozycję z następujących powodów:

1. Zarzucono błędną metodologię dotyczącą określenia wartości pracy dla poszczególnych grup zawodowych opartą wyłącznie na czynniku związanym z wykształceniem pomijając inne istotne dla wartości pracy takie jak  doświadczenie zawodowe, narażenia na stres, czynniki środowiska pracy fizyczne, biologiczne i inne.
2. Propozycja dotyczyła wzrostu współczynników tylko w 2021 roku bez dalszej perspektywy.
3. Zrównuje osoby z wykształceniem medycznym, od których wymagamy odrębnych kwalifikacji medycznych wymaganych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, z osobami które takich wymogów nie muszą spełniać.
4. Nie uwzględniono innego wyższego wykształcenia mającego zastosowanie w ochronie zdrowia o co wielokrotnie wnioskowaliśmy.
5. Daliśmy propozycję innego zapisu art.19-22 w ustawie o wzmocnieniu kadr medycznych.

Odrębnym pismem skierowanym do Premiera Rządu i Ministra Zdrowia przedstawiliśmy analizę danych otrzymanych z MZ, a dotyczących przedstawionej propozycji dotyczącej współczynników od 1 lipca 2021 roku dla wszystkich grup zawodowych.

Wynagrodzenia w grupie zawodowej pielęgniarek i położnych:

1. Z naszej analizy wynika, że od 1 lipca największy wzrost wynagrodzenia (około 1164 zł) nastąpi w grupie zawodowej pielęgniarek/położnych z tytułem magistra piel/poł i specjalizacją. Wynagrodzenie zasadnicze ma osiągnąć 5478 zł. W tej grupie mamy tylko 11 800 pielęgniarek i położnych.
2. W grupie magistrów pielęgniarstwa/położnictwa lub specjalistek wynagrodzenie wzrośnie do poziomu 4186 zł . Wg danych MZ byłby to wzrost o kwotę 109 zł. W tej grupie mamy około 30 000 pielęgniarek i położnych.
3. W grupie pielęgniarek z licencjatem lub wykształceniem średnim wzrost wynagrodzenia jest 0 %, bo grupa ta wg danych MZ miała poziom wynagrodzeń 3893 zł. To najliczniejsza grupa, bo licząca blisko 160 000 pielęgniarek i położnych. Ich wynagrodzenie zasadnicze ma wynosić od 01 lipca br. 3772 zł z gwarancją nieobniżenia poziomu.
4. Innym grupom zawodowym proponuje się wzrosty wynagrodzeń zasadniczych od 602 zł do 2036 zł motywując to faktem, że to wyrównanie krzywd, bo ci pracownicy byli pomijani przy podwyżkach, cyt. „a pielęgniarki i położne otrzymały już znaczące podwyżki wynagrodzeń wynikające z podpisanych Porozumień” (czyli tzw. zembalówkę).

Propozycje Ministerstwa Zdrowia dotyczące nowych wskaźników dla naszej grupy zawodowej, których wysokość powoduje brak wzrostu wynagrodzeń u blisko 160 000 pielęgniarek i położnych, uważam za skandaliczne i oburzające tym bardziej, że w obliczu trzeciej fali pandemii szpitale poszukują pielęgniarek i wzywają do podjęcia dodatkowej pracy.

Pytam: czy ta propozycja jest zachęcająca do dodatkowej pracy? Czy jest to objaw niezrozumienia problemu, braku zainteresowania zawodem i stwarzanie przez Ministerstwo Zdrowia zagrożenia braku realizacji świadczeń polskiemu społeczeństwu przez pielęgniarki i położne? W tym kontekście niezrozumiała jest dla nas wypowiedź Ministra Zdrowia o brakach pielęgniarek i podpisana przez Premiera tego  Rządu „POLITYKA NA RZECZ ROZWOJU PIELĘGNIARSTWA i POŁOŻNICTWA”.

W mojej ocenie, jako Przewodniczącej OZZPiP:
PROPOZYCJA MINISTERSTWA ZDROWIA JEST NIE DO PRZYJĘCIA.

Zachęcam do analizy zamieszczonej tabeli z propozycją MZ oraz zamieszczania swoich reakcji i komentarzy na naszej stronie w serwisie Facebook.

Następne spotkanie w ramach Prezydium Zespołu Trójstronnego zaplanowano na 9 marca br.

Apeluję, aby Członkowie pozostawali  w ścisłym kontakcie z Przewodniczącymi zakładowych organizacji, strukturami regionalnymi i  krajowymi OZZPiP.

Członkowie związku  i ich aktywność to podstawa naszej działalności, a zjednoczone w naszych działaniach potrafimy skutecznie realizować założone cele. Dlatego też zachęcam do zakładania struktur zakładowych organizacji lub wstępowania do organizacji międzyzakładowych i wspólne działanie. Nie zapominajmy, że razem jesteśmy silniejsze, to jest siła naszej organizacji.

Z życzeniami zdrowia i siły dziękując za zaangażowanie w nasze sprawy
pozostając do Waszej dyspozycji

 Krystyna Ptok
Przewodnicząca OZZPiP

Warszawa, dnia 18.01.2021 r.

LIST OTWARTY
do Polskiej Federacji Szpitali

Działając w  imieniu  Ogólnopolskiego  Związku  Zawodowego  Pielęgniarek  i  Położnych,  w nawiązaniu do ostatniego apelu Polskiej Federacji Szpitali skierowanego do naszej Organizacji, pragnę  zauważyć,  że  związek  zawodowy   jest   niezależny   w   swojej   działalności   statutowej  od pracodawców, administracji państwowej i samorządu terytorialnego oraz od innych organizacji¹, zaś ocena i próba wywierania wpływu na działalność ustawową i statutową naszego Związku przez Polską  Federację  Szpitali,  zdają  się  w  tę  niezależność  godzić,  co  odczytujemy  z  niepokojem,    a także – nie ukrywam – z oburzeniem. Wyrażanie przez Państwa sprzeciwu co do wszczynania sporów zbiorowych wobec pracodawców jest przekroczeniem pewnych granic, w tym dotyczących formalnych uprawnień pracodawców oraz kultury prowadzenia dialogu i partnerstwa.

Zważywszy, że PFSz apeluje do OZZPiP „o niepodejmowanie lub zaniechanie działań eskalujących niepokój wśród  personelu  medycznego,  a  przez  to  wpływających  dezorganizująco  na właściwe świadczenie działalności leczniczej przez podmioty lecznicze” oraz „o zgłaszanie postulatów i partnerską współpracę w ramach Zespołu Trójstronnego ds. Ochrony Zdrowia, w którym to zespole są reprezentowane wszystkie strony dialogu społecznego” pragnę przypomnieć, iż takie rozmowy były już prowadzone. Wydano wspólne stanowiska działających w ramach Trójstronnego Zespołu ds. Ochrony Zdrowia dwóch organizacji pracowniczych i organizacji pracodawców dotyczące kwestii wynagrodzeń w ochronie zdrowia (zwłaszcza mechanizmów potencjalnej transformacji tzw. OWU oraz ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych). Niestety powyższa wspólna inicjatywa nie przyniosła oczekiwanych efektów.

Z przykrością stwierdzam, że kolejne Państwa wystąpienie utrzymane jest w tonie lekceważenia strony społecznej i dyskredytowania jej inicjatyw. Wobec takiego tonu pisma zmuszona jestem przypomnieć kilka istotnych interwencji OZZPiP, które przyniosły oczekiwane rozwiązania zabezpieczające finansowanie podmiotów leczniczych w okresie pandemii.

Pierwotnie I Tarcza Antykryzysowa przewidywała finansowanie walki z epidemią COVID-19 z rezerw NFZ. Po naszych uwagach do projektu zmieniono zapisy i walka z pandemią finansowana jest z budżetu państwa. Kolejna sprawa dotyczy Rozporządzenia wprowadzającego rekompensaty dla pracowników za ograniczenie pracy tylko do szpitali jednoimiennych – „zapomniano” w projekcie zabezpieczyć  pracodawcom  finansowanie  składek  na  ubezpieczenia  społeczne,  co  wskazaliśmy  w swoich uwagach. Obecnie kolejne wydawane Polecenia MZ do NFZ, przyznające pracownikom medycznym dodatki, mają zapisy pozwalające na sfinansowanie składki ZUS bez dodatkowych kosztów dla pracodawców. Jak widać z powyższych  działań,  myślimy nie  tylko  o  pracownikach, ale i o samych zakładach pracy i ich budżetach, tak aby utrzymać miejsca pracy.

Związki zawodowe mają ustawowe gwarancje dotyczące możliwości wszczynania sporów zbiorowych o poprawę warunków pracy i zasad wynagradzania osób zatrudnionych i nikt tego prawa nie może im odmówić. Ponadto jako Ogólnopolski Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych mamy statutowy obowiązek obrony interesów zarówno materialnych, zdrowotnych i socjalnych pracowników.

Odnosząc  się  do  zamieszczonego   w  Państwa  liście  otwartym  twierdzenia,  jakobyśmy   w sporach zbiorowych niezasadnie wysunęli żądania dotyczące poprawy warunków pracy, w tym dotyczące ustalenia minimalnych bezpiecznych norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych, pragnę zwrócić uwagę, iż niezależnie od dość ogólnego przepisu rozporządzenia zawieszającego tymczasowo obowiązywanie norm zatrudnienia, to normy te zawieszono „pod warunkiem zapewnienia przez kierownika podmiotu leczniczego ciągłości procesu leczniczego i bezpieczeństwa zdrowotnego świadczeniobiorców”², stąd też kwestionowany przez PFSz postulat uznać należy za jak najbardziej zasadny. Głęboko wierzę, że bezpieczeństwo pacjenta i personelu medycznego liczy się we  wszystkich podmiotach leczniczych.

W nawiązaniu do  stwierdzenia  Federacji,  że  „takie  działania  [Związku]  są  niestosowne  w dobie wspólnej walki z pandemią COVID-19, w której także dyrektorzy szpitali i kadra zarządzająca z dużym wysiłkiem i  zaangażowaniem biorą czynny udział. Wszyscy razem działamy   w warunkach szczególnych epidemii COVID-19 i w tym trudnym czasie nie możemy skupiać naszej uwagi na realizacji postulatów, których pracodawcy nie są w stanie spełnić”, pozwolę sobie zauważyć, że niestosowne jest upominanie organizacji związkowej, która działa aktywnie na rzecz polepszenia warunków pracy i płacy pielęgniarek i położnych w tym szczególnie trudnym czasie.

Zapewnienie PFSz, iż jest otwarta „na czynności poszczególnych organizacji związkowych   w ramach reakcji na ewentualne zaniedbania ze strony danego pracodawcy, na podstawie zweryfikowanych, prawdziwych i rzeczywiście zaistniałych okoliczności w konkretnych przypadkach” niezmiernie nas z kolei cieszą. Jednocześnie zapewniam, że zawsze działamy wyłącznie w oparciu o zweryfikowane, prawdziwe i rzeczywiście zaistniałe w konkretnych przypadkach okoliczności.

Co do zarzutu „wzbudzania niepokoju pośród pracowników systemu ochrony zdrowia, którzy w obecnej chwili muszą stawiać czoła licznym stresogennym sytuacjom w dobie panującej pandemii”, gwarantuję, że to nie wejście w spór zbiorowy przez związek zawodowy wzbudza niepokój wśród pracowników (chyba, że chodzi o pracowników będących kadrą zarządzającą), a niepewność co do przebiegu dyżuru, jego liczebnej obsady, zabezpieczenia w sprzęt i środki ochrony, tego, czy zostanie wypłacony dodatek covidowy, czy też nie itd. Te właśnie niepokoje i docierające do nas liczne uwagi samych zainteresowanych, zostały zgłoszone właśnie w procedurze sporów zbiorowych. OZZPiP zdaje sobie przecież sprawę z powagi sytuacji, jednakże pomimo niedogodności w wielu zakładach pracy prowadzone są rozmowy w ramach sporu zbiorowego, a pracodawcy rzeczywiście współpracują z  organizacją   związkową   a   nie   tylko   stwarzają   pozory   współpracy   i   nie   mają   problemu  z przygotowaniem danych, o które wnioskuje organizacja.

Kończąc, pozwolę sobie zauważyć, że gdybyśmy przyjęli taktykę podobną do obranej przez Państwa, moglibyśmy oczywiście wystosowywać listy otwarte,  w  których  –  zaręczam – bylibyśmy w stanie skutecznie wykazać, że nie wszyscy pracodawcy dbają o prawa pracowników, zapominają     o zapewnieniu im bezpieczeństwa, liczą na ich poczucie obowiązku czy, jak niektórzy to nazywają, misji, co z kolei wymusza na Związku podejmowanie kolejnych działań.

Za Zarząd

Krystyna Ptok
Przewodnicząca OZZPiP

¹ Art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U.2019.263).

² §   10a Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych     z zakresu leczenia szpitalnego dodany przez § 1 Rozporządzenia z dnia 19 października 2020 r. (Dz.U.2020.1840) zmieniającego ww. Rozporządzenie z dniem 20 października 2020 r., zmieniony przez Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego (Dz.U.2020.2375)